Cyril Bondi : percussions
Bertrand Denzler : tenor saxophone
d'incise : fake organ

This is the sort of collaboration that doesn't stay on a fixed and narrow path. The differences (and certainly the similarites as well) with their first recording ("Périodes" on Remote Resonator) should be the proof enough of the exporatory caracter of this trio.
On this double proposition the trio's music took an heavier turn. Tenor sax full long tones and the "organ" ones are intricated in and out of the steady scansion on drums, cymbals, shakers and bells. The two composisitions, strongly conceptual on one hand, are on the other played by fully physicaly involved musicians as long desorientating sonic flow.


Recorded at Insub.studio, Geneva,
october 2019 & mixed by d'incise.
Tape mastering by Cyril Meysson


-------------------------------------------------------

Opduvel.com
De muzikant met wie d’incise het vaakst samenwerkt is de Zwitserse percussionist Cyril Bondi. Samen runnen zijn het Insub.-label, waarop Phonolecte / Pyrrhonisme ook verschenen is. De derde muzikant die daarop te horen is, is de Zwitsers/Franse muzikant en componist Bertrand Denzler, die actief is in moderne gecomponeerde en geïmprovsieerde muziek, experimentele muziek en freejazz. Denzler bespeelt de tenorsaxofoon.
Net als het hiervoor besproken album, bestaat Phonolecte / Pyrrhonisme uit twee stukken, maar het album is bijna twee keer zo lang als dat van Alvear en d’incise. De twee stukken nemen elk een half uur in beslag. Het gaat om percussie-gedreven stukken die overigens niet gecomponeerd zijn door de percussionist op deze plaat (Bondi), maar door Denzler (‘Phonolecte’) en d’incise (Pyrrhonisme). Laatstgenoemde bespeelt op dit album orgel (een ‘fake organ’ volgens de begeleidende tekst).
Ook de beide stukken op het album van Bondi-Denzler-d’incise zijn als minimale composities te bestempelen, maar in vergelijking met het album van Alvear en d’incinse zijn ze een stuk luidruchtiger. Er zit duidelijk begeestering in de werken en er is sprake van lang doorklinkende tonen. Drums, cimbalen, shakers en klokken zijn de instrumenten waarmee Bondi de muzikale koers bepaalt. In ‘Phonolecte’ vallen na een percussief begin saxofoon en orgel op een onverwacht toonhoogte in. De klanken van de instrumenten harmoniëren regelmatig op ongemakkelijke wijze en dat is wat de muziek spannend maakt. Denzler en d’incise beperken zich tot het spelen van een enkele toon respectievelijk akkoord, terwijl Bondi zijn bekkens volop laat ruisen. De toonhoogte ligt niet vast; op gezette tijden wordt die door Denzler of d’incise gewijzigd.
De toon van de tenorsax is hard en droog en ook de klank van het orgel is niet zalvend maar direct en luid. Variatie vindt overigens niet alleen plaats in toonhoogte, maar ook in de manier waarop de sax en het orgel bij elkaar kleuren. Bondi brengt met hi-hat en basdrum accenten aan en een enkele keer kortstondig een tempo, terwijl hij zijn cimbalen bedrijvig blijft bespelen. Met die cimbalen brengt hij ook dynamiek aan in het stuk. Het beluisteren van ‘Phonolecte’ is een intensieve bezigheid en een zeer bevredigende ervaring.
In ‘Pyrrhonisme’ zijn het Bondi’s shakers die verantwoordelijk zijn voor de constante drive die het stuk heeft. Sax en orgel beperken zich weer tot enkele tonen/akkoorden die het stuk niet van een melodisch element voorzien maar de muziek wel kleuren. De percussieve accenten zijn nu afkomstig van klokken en alles bij elkaar ontstaat een suggestie van een melodie. Het blijft echter bij aanzetten en motieven. Ten opzichte van het eerste werk klinkt ‘Pyrrhonisme’ in het eerste gedeelte iets minder intens, maar aan spanning wordt niets ingeleverd. Nadat Bondi met shakers en een bekken even solo in de weer is, wordt de orgelklank lager en donkerder en neemt de intensiteit toe. Het werk is constant in beweging en steeds is er muzikaal wat aan de hand.
In allebei de werken weten Bondi, Denzler en d’incise met een beperkt aantal muzikale handelingen beweeglijke, intense en spannende muziek te maken. Repetitie en variatie gaan samen op Phonolecte / Pyrrhonisme en dat levert prachtige muziek op die ondanks de lengte van de stukken onophoudelijk intrigeert.
Opduvel.com